Merhaba Arkadaş benim adım suskun Adam buda benim hikayem.. 

Küçüktüm daha.Ağladığımı görmesinler diye saklanırdım hep.Hiç o aptal oyunları oynamadım.

Büyürken sorumluluk ve endişe çoçuklara hissettirilmez,bi anda omuzlarına verilir.Karşıma

kilomdan daha ağır sorumluluklar çıktı,Karanlıktanda çok korkardım ama kimseye söylemezdim.

O gecelerde karanlığa yalvarıp, onunla dertleşirdim.Hiç olmadı mavi kadar güzel hayaller kurardım

''Allah'ım bütün mavileri bana ver hepsi benim olsun''Çoçuk aklı işte fazla basmaktı..

Bisiklete binmeyi öğrenememiştim henüz ama hastane bahçesindeki banklarda uyursam hastalanıcağımı biliyordum.Yaşıma göre çok yanlış şeyler öğrenmiştim.Bazen hayat karşısında 

çok şaşırıyordum.Büyükler hep boşver dedi bana ama ben boşveremedim ama yinede uslu

bir çoçuktum,dedim ya boşveremedim ama boşveremediğiöi hissetdirmedim.Zaten hissetmedikleri

istedim zaman onlar bunu istememişti.Çoçuktum daha göz yaşlarımı gözümde tutabilecek kadar güçlü değildim ağladım,çok ağladım onlara göre erkek değildim çünkü ERKEKLER AĞLAMAZDI.Benim hissetdiğim cehennemde ölmekti dünyada yaşamak değil.Yinede kendimi öldüremedim.Çoçuktum dedim ya ben çoçukken çok beceriksizdim

Gözlerim kapanıyor,sessiz bir gün daha dayanamıyorum.Ulan ben ilk defa böyle yalvarıyorum,her satırımda kayboluyorum.Nefes alamıyorum ki nasıl yazayım.Et kemikten ileri gidemedim.Ruhum bugün bi serüm şişesinde göz yaşlarını akıtıyor.Hani nerdesiniz?sözlerimiz arkadaş etti birbirine

yalnızlığı.Peki şimdi nerdesiniz?Yine tek başına kaldı yalnızlığım.

Kaçmadım lan ben anlamıyorsun bari sus,yorum yapma.Kendini ölürmek kolaymı sanıyorsun?

Sen eline kaç kere falçada alıp tüm öfkeyle damarlarına sapladın?

Aylar sonra mutluluğu kolundan akan kanlarla gözlerinin karardığı hissetdin?

Kalbinin atış hızını hissederken buçakla onu çıkarmaya çalıştın?

Zorlukmu görmedik dönemedin arkanı?

Yıllarca sustum konuşurcam kalbini çıkarmak istiyecektik.Dayanamazdın,sustum.

Konuşayım mı?

Defalarca giden birini nasıl kabul edersin?

Unutmadım ama hiç birşey düşenemiyorum.Canım hiç böyle yanmamıştı,Gözlerim hiç böyle karanlık olmamıştı.Sözlerim hiç böyle keskin olmamıştı.Sana yemin ederim anlatamıyorum içimi,dökemiyorum.İçimde taşıdıklarımı kaldıramıyorum bazen.Gözlerimi açtım,günün kayboluşlukları istemezcesine.Hayatın sorumluluklarını sırtında eğilmeden taşımak ve güçlü durmanı gerektiricek en büyük mücadeleydi içimdeki.Kaybolmak istemiyordu gözlerim ama güne uyanıyordu.Yaşıyordu ama nefes alamıyordu.Küçükken kurduğun hayallerin arasında büyüdüğünde insanlara sinirli bakacağın yer almaz ama büyüdüğünde karşılaştıkların küçükken karşılaştıkların gibi değildir.Elinde bir elme,sırtında bir kanat ve melekleri andıran gölgesiyle büyüdüğünün göstergesi.Büyüdüğünde bu kadar kaybolmamalı insan.Küçükken olduğumu gibi dünyası mavi olmalı.Karanlığa girdiğinde insan yüzü çok zor buluyor.Yönetim şekli çok kötü.Ben isyan ettim.Gözlerim kayboldu karanlıkta.Ruhumu cümleler,vücudumu ruhum yönetiyordu.Bu yönetim şeklini daha çok beğenmiştim(umarım ne demek istediğimi anlamışınızdır.Ucunun dokunduğu bi konuya saygım var).

                                                                                                                           Suskun Adam